کد مطلب:313566 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
لباسهای دایی ام را به عنوان تبرک بردند
حجةالاسلام والمسلمین آقای شیخ ابراهیم وحید دامغانی از حامیان و مروجین مكتب پربار محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم می باشند كه مدیریت جریده ی وزین «ندای قومس» را نیز به عهده دارند. جناب آقای حسین طوسی سبزواری طی نامه ای به ایشان، چنین مرقوم داشته اند:
دایی این جانب، كربلایی حسن مطواعی، ساكن فعلی صلح آباد (بخش امیرآباد) دامغان، قریب 80 سال دارد. ایشان در سن 3 الی 4 سالگی همراه مادرم، كه 2 سال از وی بزرگتر است، و نیز پدربزرگ و مادربزرگم، با پای پیاده و اسب، از دامغان عازم كربلا می شوند.
در كربلا دایی من سخت مریض می شود تا به حد مرگ می رسد، مادربزرگم با ناراحتی او را به حرم مطهر حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام می برد و مادرم هم در حرم با برادرش می ماند و آن دو، شب را در حرم می گذرانند.
فردا صبح كه مادربزرگ به حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می رود، می بیند پسرش حسن به عنایت حضرت شفا گرفته و متولی حرم حضرت عباس علیه السلام او را در دست گرفته است و دخترش هم كنار متولی ایستاده است. زائرین حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام لباسهای دایی را به عنوان تبرك تكه تكه كرده و برده اند و متولی هم با صدای بلند داد می زند كه: صاحب بچه ی شفا گرفته بیاید بچه اش را ببرد! مادربزرگم از خوشحالی گریه كنان فریاد می زند كه بچه از من است. می بینند توی یك دستش 2 عدد كشمش و در دست دیگرش 2 عدد نخودچی قرار دارد و می گوید: از آن تنگ بلوری كه در حرم، آن بالا بوده، آب خورده ام و حالا هم از آن آب می خواهم.
دایی این جانب، كربلایی حسن مطواعی، ساكن فعلی صلح آباد (بخش امیرآباد) دامغان، قریب 80 سال دارد. ایشان در سن 3 الی 4 سالگی همراه مادرم، كه 2 سال از وی بزرگتر است، و نیز پدربزرگ و مادربزرگم، با پای پیاده و اسب، از دامغان عازم كربلا می شوند.
در كربلا دایی من سخت مریض می شود تا به حد مرگ می رسد، مادربزرگم با ناراحتی او را به حرم مطهر حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام می برد و مادرم هم در حرم با برادرش می ماند و آن دو، شب را در حرم می گذرانند.
فردا صبح كه مادربزرگ به حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام می رود، می بیند پسرش حسن به عنایت حضرت شفا گرفته و متولی حرم حضرت عباس علیه السلام او را در دست گرفته است و دخترش هم كنار متولی ایستاده است. زائرین حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام لباسهای دایی را به عنوان تبرك تكه تكه كرده و برده اند و متولی هم با صدای بلند داد می زند كه: صاحب بچه ی شفا گرفته بیاید بچه اش را ببرد! مادربزرگم از خوشحالی گریه كنان فریاد می زند كه بچه از من است. می بینند توی یك دستش 2 عدد كشمش و در دست دیگرش 2 عدد نخودچی قرار دارد و می گوید: از آن تنگ بلوری كه در حرم، آن بالا بوده، آب خورده ام و حالا هم از آن آب می خواهم.